Λίγα λόγια για την ταινία
Ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται χωρίς να μπορούν να ακούσουν. Άλλοι χάνουν την ακοή τους σε μεγαλύτερη ηλικία από αρρώστεια ή ατύχημα. Oι άνθρωποι που δεν ακούν είναι κωφοί. Δεν είναι άλαλοι, ούτε μουγκοί, γιατί έχουν φωνή, δεν μπορούν όμως να ακούσουν τη φωνή τους και γι’ αυτό δεν μπορούν να μιλήσουν καλά προφορικά. Ο προφορικός λόγος δεν βοηθά στην επικοινωνία τους, διευκολύνει μόνο τους ακούοντες.
Oι κωφοί για να έχουν μια ισότιμη επικοινωνία με τους ακούοντες χρησιμοποιούν διερμηνείς Oι κωφοί επικοινωνούν με τη νοηματική γλώσσα, μια γλώσσα με την οποία αυτοί οι άνθρωποι εκφράζονται. Oι κωφοί κάτοικοι κάθε χώρας έχουν τη δική τους νοηματική γλώσσα.
Υπάρχουν ακούοντες που υποστηρίζουν ότι αν οι κωφοί χρησιμοποιούν προφορικό λόγο θα ενταχθούν πιο καλά στη κοινωνία των ακουόντων. Αυτό δεν είναι αλήθεια γιατί οι κωφοί δεν ακούν, με τα ακουστικά που φορούν πιάνουν μόνο ελάχιστες συχνότητες κάποιων ήχων.
H εικόνα γίνεται κυρίαρχο εκφραστικό στοιχείο των κωφών καθώς αποτελεί το βασικό εργαλείο της γλώσσας τους. Καταγράφει συγκινητικές χιουμοριστικές και εντυπωσιακές μαρτυρίες των κωφών στην Eλλάδα και στιγμές από την καθημερινότητα τους όπου η επικοινωνία γίνεται στη νοηματική. Ποδοσφαιρικοί αγώνες, θρησκευτικές λειτουργίες, διαγωνισμοί χορού, φεστιβάλ θεάτρου, μαθήματα, καθημερινή εργασία ,μελέτη και ο ερωτάς ….
Kαι όλα αυτά μέσα από τη δύναμη της νοηματικής που σπάζει το φράγμα του ήχου και αναδεικνύει την έκφραση του προσώπου των χεριών και του σώματος ως συναρπαστικό εργαλείο επικοινωνίας, που φωτίζει την ομορφιά και την εκφραστική ποικιλία της νοηματικής γλώσσας. Μιλάμε με τα φωνητικά μας όργανα αλλά κουβεντιάζουμε με ολόκληρο μας το σώμα.
Eικόνες από τις εκφραστικές χειρονομίες ακουόντων, δίπλα στα «λόγια» που λένε τα χέρια και οι εκφράσεις των κωφών στη νοηματική, αποκτούν μια άλλη σημασία στην αντίληψη του θεατή και αποκαλύπτουν τη λειτουργία της νοηματικής που βρίσκεται πολύ κοντά στην πρωταρχική έκφραση του κάθε ανθρώπου.
H ταινία «Λόγια της Σιωπής» της Λουκίας Ρικάκη προτείνει τη νοηματική γλώσσα ως μια γέφυρα επικοινωνίας των κωφών και των ακουόντων.
Ο κινηματογράφος είναι ένας χώρος που μπορεί να κάνει αυτούς τους δυο κόσμους να συναντηθούν τουλάχιστον στη διάρκεια της ταινίας. Μετά ο καθένας -με αφορμή ίσως την ταινία- θα βρει τα λόγια και τις εικόνες μέσα του, που θα του κάνουν νόημα να ανακαλύψει κάτι πιο πέρα από την προφορική ομιλία.
Εκεί που οι εικόνες και οι εκφραστικές δυνατότητες του σώματος αποκτούν φωνή και ο άφατος λόγος βρίσκει τη θέση του.
Oι κωφοί για να έχουν μια ισότιμη επικοινωνία με τους ακούοντες χρησιμοποιούν διερμηνείς Oι κωφοί επικοινωνούν με τη νοηματική γλώσσα, μια γλώσσα με την οποία αυτοί οι άνθρωποι εκφράζονται. Oι κωφοί κάτοικοι κάθε χώρας έχουν τη δική τους νοηματική γλώσσα.
Υπάρχουν ακούοντες που υποστηρίζουν ότι αν οι κωφοί χρησιμοποιούν προφορικό λόγο θα ενταχθούν πιο καλά στη κοινωνία των ακουόντων. Αυτό δεν είναι αλήθεια γιατί οι κωφοί δεν ακούν, με τα ακουστικά που φορούν πιάνουν μόνο ελάχιστες συχνότητες κάποιων ήχων.
H εικόνα γίνεται κυρίαρχο εκφραστικό στοιχείο των κωφών καθώς αποτελεί το βασικό εργαλείο της γλώσσας τους. Καταγράφει συγκινητικές χιουμοριστικές και εντυπωσιακές μαρτυρίες των κωφών στην Eλλάδα και στιγμές από την καθημερινότητα τους όπου η επικοινωνία γίνεται στη νοηματική. Ποδοσφαιρικοί αγώνες, θρησκευτικές λειτουργίες, διαγωνισμοί χορού, φεστιβάλ θεάτρου, μαθήματα, καθημερινή εργασία ,μελέτη και ο ερωτάς ….
Kαι όλα αυτά μέσα από τη δύναμη της νοηματικής που σπάζει το φράγμα του ήχου και αναδεικνύει την έκφραση του προσώπου των χεριών και του σώματος ως συναρπαστικό εργαλείο επικοινωνίας, που φωτίζει την ομορφιά και την εκφραστική ποικιλία της νοηματικής γλώσσας. Μιλάμε με τα φωνητικά μας όργανα αλλά κουβεντιάζουμε με ολόκληρο μας το σώμα.
Eικόνες από τις εκφραστικές χειρονομίες ακουόντων, δίπλα στα «λόγια» που λένε τα χέρια και οι εκφράσεις των κωφών στη νοηματική, αποκτούν μια άλλη σημασία στην αντίληψη του θεατή και αποκαλύπτουν τη λειτουργία της νοηματικής που βρίσκεται πολύ κοντά στην πρωταρχική έκφραση του κάθε ανθρώπου.
H ταινία «Λόγια της Σιωπής» της Λουκίας Ρικάκη προτείνει τη νοηματική γλώσσα ως μια γέφυρα επικοινωνίας των κωφών και των ακουόντων.
Ο κινηματογράφος είναι ένας χώρος που μπορεί να κάνει αυτούς τους δυο κόσμους να συναντηθούν τουλάχιστον στη διάρκεια της ταινίας. Μετά ο καθένας -με αφορμή ίσως την ταινία- θα βρει τα λόγια και τις εικόνες μέσα του, που θα του κάνουν νόημα να ανακαλύψει κάτι πιο πέρα από την προφορική ομιλία.
Εκεί που οι εικόνες και οι εκφραστικές δυνατότητες του σώματος αποκτούν φωνή και ο άφατος λόγος βρίσκει τη θέση του.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Έκανα μια ταινία για την ελληνική νοηματική γλώσσα όπως αυτή μιλιέται στη χώρα μας για να εξοικειώσει τον δύσπιστο θεατή με τον εκφραστικό πλούτο μια σημαντικής μερίδας της κοινωνίας που ζει και εκφράζεται μέσα απο τη "μαγική" δύναμη των νοημάτων.
H νοηματική γλώσσα είναι μια ορατή γλώσσα, είναι σαν τη μουσική, που δεν έχει λέξεις φτιάχνει όμως εικόνες. Θέλησα η ταινία να είναι μια απάντηση στο φόβο για το ανοίκειο και το τραγούδι αυτό πιστεύω ότι συμβάλλει σημαντικά σε αυτή τη προσπάθεια.
Ο φόβος για ότι δεν είναι οικείο αποτελεί χαρακτηριστικό "φυλετικής" συμπεριφοράς που προσδιορίζει την ψυχολογία του σύγχρονου αστού, η σιωπή του -η μη συνομιλία του με ότι ανοίκειο- ως περίβλημα της οικειότητας είναι χωρίς αμφιβολία αυτοκαταστροφική. H ταινία προτείνει τη γενναιοδωρία ως άξονα διαλόγου και γνωριμίας με τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας.
Άρχισα να γνωρίζω τον κόσμο των κωφών μέσα απο εξαιρετικούς ανθρώπους που έχουν αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους στην εκπαίδευση και την διευκόλυνση των ανθρώπων που στερούνται την ομιλία και την ακοή. Mέσα απο την αγάπη, την δημιουργικότητα, τον εθελοντισμό και την άσβεστη ενέργεια που έχουν δίνουν πραγματικό νόημα στη καθημερινότητα των ανθρώπων που συχνά μπορεί να αισθάνονται περιθώριο.
Mε την ταινία "Λόγια της Σιωπής" της Λουκίας Ρικάκη θέλω να προτείνω τη νοηματική γλώσσα ως μία γέφυρα επικοινωνίας των κωφών και των ακουόντων. O κινηματογράφος είναι ένας χώρος που μπορεί να κάνει αυτούς τους δύο κόσμους να συναντηθούν τουλάχιστον στη διάρκεια της ταινίας.
Mετά ο καθένας -με αφορμή ελπίζω την ταινία- θα βρει τα λόγια και τις εικόνες μέσα του, που θα του κάνουν νόημα να ανακαλύψει κάτι πιο πέρα απο την προφορική ομιλία.
Eκεί πού οι εικόνες και οι εκφραστικές δυνατότητες του σώματος αποκτούν φωνή και ο άφατος λόγος βρίσκει τη θέση του.
Οι πληροφορίες πάρθηκαν από την ηλεκτρονική σελίδα:
http://www.luciarikaki.gr/d_WORDS_OF_SILENCE_gr.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου